اگر اعمال انسانها را از دایرهی قضا و قدر تکوینی خارج بدانیم، نتیجهاش آن میشود که افراد انسان خالق مستقلّی برای اعمال خود باشند، و این موضوع مستلزم اعتقاد به خدایان متعدّد میباشد، یک خدای بزرگ که خالق تمام هستی است و یک سلسله خدایان کوچک که قلمرو و حکومتشان تنها اعمال آنها است و این با عقیدهی یکتاپرستان سازگار نیست...
0 دیدگاه